Groeten uit…
Van prentbriefkaart tot flessenpost
Groeten uit…. vertelt het verhaal van de tijd dat er nog geen e-mail en sociale media bestonden. Het gaat over hoe mensen met elkaar contact zochten. Lokaal, nationaal en internationaal. Met prentbriefkaarten en brieven, via telefoon, telegrammen en ….flessenpost.
Voor het eerst worden bijzondere prentbriefkaarten getoond uit de nalatenschappen van een bibliothecaresse uit Tholen en een familie afkomstig uit Scherpenisse. Bewaard in fraaie albums.
Opvallend zijn de kaarten van een militair die een eeuw geleden in Noord-Holland was gelegerd en elke week een kaart schreef naar zij geliefde in Scherpenisse. Je zou verwachten dat de kaart volgeschreven was. Maar de postwet bepaalde dat er maar vijf woorden op mochten als er maar één postzegel op was geplakt. Wilde je er meer op kwijt, dan moesten er meer postzegels op. Zo ontstond postzegeltaal…
Over het eiland Tholen liep een belangrijke postroute, voor brieven uit Holland en Brabant die bestemd waren voor Middelburg en Zierikzee. Met postiljons (koets getrokken door paarden) werd de post vervoerd over land en met veerbootjes over water, over de Oosterschelde.
Wie wil weten welke gesprekken er werden gevoerd via de telefooncentrale kan zelf de hoorn van het toestel pakken. En luisteren naar een roddelgesprek in Thools dialect. Over Arjaon die een nieuwe trekker heeft gekocht…
Kinderen kunnen een bericht of tekening achterlaten in een fles. Vanwege het milieu worden ze niet in het water gegooid, maar in het museum achtergelaten. In de hoop dat iemand anders hem vindt.
Was je niet bij de opening? Hier kun je de reportage zien van Omroep Tholen.
Taxatiedag groot succes
De taxatiedag van kunst en antiek heeft zaterdag 14 oktober 118 bezoekers naar ons museum gebracht. Ze konden vanaf twaalf uur maximaal drie voorwerpen laten zien aan de twee specialisten, Henri van Maanen en Peter Andeweg. Maar rond elf uur meldden zich al de eerste bezoekers.
Cees van Broekhoven heette iedereen welkom. ,,Wie gaat er straks als miljonair naar huis en wie kan zijn spullen op het Tuttelhoekje (de voormalige stortplaats bij Scherpenisse) brengen’’?
Er kwam van alles op tafel: vazen, schalen, zilveren lepeltjes, potten, schilderijen, sieraden, boeken, Statenbijbels met zilver beslag, speelgoed, kleding, juwelen, meubels en bodemvondsten.
Bijzondere objecten waren een litho van de graficus Escher, een draagbaar grammofoontje en een speeldoos. Er waren ook spullen die niets waard waren. Of alleen een persoonlijke waarde bezaten voor de eigenaar, sterk verbonden aan zijn of haar jeugd. Eén object kon niemand, bezoekers en taxateurs, thuisbrengen.
Van Maanen en Andeweg namen er de tijd voor. Ze legden met veel kennis van zaken uit wat er bekend was van een object, schatten de waarde in, gaven advies voor verder onderzoek.
Bij binnenkomst kregen de bezoekers een nummertje. Dat werd afgeroepen als ze aan de beurt waren. De belangstelling was zo groot dat de wachttijd opliep tot twee uur. Sommige bezoekers konden niet zo lang wachten en vertrokken teleurgesteld. De meeste bleven en dronken koffie en raakten aan de praat met de andere bezoekers. Een aantal mensen bracht meer dan drie objecten mee. De taxateurs zouden tot vier uur blijven, maar de laatste bezoekers gingen pas na vijven weg nadat hùn spullen op waarde waren geschat. Of het wat waard was? In ieder geval waren ze een ervaring rijker.
Commissaris en burgemeester onthullen kunstwerk
Streekmuseum De Meestoof | Ier bluuf je kieke!